O książce: rok / - No i co mamy? - uśmiecha się. „Pewna pokojówka nie siedzi w nocy w swoim pokoju, ale spaceruje w nieznanym miejscu. Nieład. Łapię się za brzeg spódnicy i zagryzam wargę ze zdenerwowania. Wszystko zniknęło! „Tylko nie mów nikomu…” – pytam, obserwując, jak bezczelne oczy błyszczą samozadowoleniem. „Włosy są w nieładzie, policzki płoną…” – kontynuuje Daniel. - Cóż za bezwstydna z ciebie osoba, Lissa. - Nie powiesz, prawda? — pytam z nadzieją. „To zależy od tego, co za to dostanę”. Przełykam. - A czego chcesz? – zadaję pytanie ze strachem. Facet wstaje z łóżka i uderza w nie dłonią. „Zacznijmy od czegoś prostego” – uśmiecha się. - Myślę, że naprawdę chcesz to wypełnić.